ÖZDEĞERLER ZAYIFLARSA

İnsanlar yaşadığı olaylarla kendi öz değerini deneyimlemeyi öğreniyorlar. Kişi gücünü bir bakış açısıyla bütünleştirmek arzusuyla yola çıkar.

Duruma göre kendisi için önemli olan şeylerden vazgeçebilir. Kendini başarıyla güçlendirme yolunda olup olmadığını görmek ister. Kendi tarafından da onaylanmayı bir gösterge olarak kullanır ama dikkat edilecek durum onaylanmaya bağımlı hale gelip onaylanmak için gerekli her şeyin yapılması.

Bazen bunun için kişi kendi kurallarını bile ihlal edebilir. Sonuç; onaylanma arzusuyla insan kendi değerlerini kör etmiş olur. Bu kez de başkalarından aldığı geri bildirimler karşısında hayal kırıklığı yaşar. Olaylara bakışı, özünde yatan değerlerinden uzaklaştırmış olur. Öz değerler zayıflarsa çevredeki kişilerin değerlerini benimseme başlar. Bir başkası tarafından onaylanacağı beklentisi iyi sonuç vermeyecektir.

Hayatın içinde, kişi kendi değer sistemine göre yaşamalıdır. Direkt olarak Özsaygının gelişmesini öğrenmesi gerekir. Ancak kişi bunu yapmak istediğinde yaşananlar kendi değerlerine uygun düşmeli ve karşılığında bir çıkar elde etmeyi beklemeden hedefe odaklanmalıdır.

İnsanın doğasında kendisini övme eğilimi vardır. Sohbet sırasında ne kadar güçlü olduğunu göstermek için durmadan konuşur. Aslında bu durum tam olarak bilinç altında yatan onaylanma isteğidir. Başkalarıyla ilişkilerinde ve etkileşimler sırasında onaylanmayan kişiler kendisini güvensiz hissetmeye başlarlar. Dışarıdan onay kazanmak için dikkati kendi üzerine çekerek güvensizliği yok etmeye çalışırlar. Böylece, başkaları onun değerini görecekler diye düşünürler. Takdir ve saygı görerek güvensizliğin azalacağını beklerler. Ne yazık ki bu geçici bir çaredir.

Sözün kısası; insan yetersiz hissettiği duygusunu sadece kendisini yargılamaya başladığında ya da başka başarılarla kıyaslamaya başladığında anlar.